Mustafa Çelebi Çetinkaya
Ölmedik Hamdolsun, dedi Celil Hoca çayından bir yudum alarak… Serin bir Eylül sabahı herkesi hayran bırakan o yanık sesiyle sabah ezanını okuyan Celil Hoca, namazın peşinden yine çeltik bahçelerine inmişti. Her sabah bahçelere inmek, orada insanlara yardım etmek mutlu ederdi onu. Sonra Camiye gelir, bahçesini süpürürdü. Köyden bir ninenin kendisine verdiği bir odada geçiyordu hayatı. Ama o bundan asla şikayetçi değil. Aksine kendisini köyden birisi gibi görüyor ve köylünün derdini derdi belleyip her şeye koşmaya çalışıyordu. Akşamları köy kahvesinde oturanlara çay dağıtmaya kadar da abartmıştı işi. Hem ne var ki bunda. Çay muhabbet demekti, muhabbet dostluğu pekiştirirdi, dostluk insan olmayı. Sabah güneş doğmadan tarlaya gideceklerini bilmelerine rağmen bazı geceler mum ışığında otururlardı geç saatlere kadar. Çay da bahanesiydi yani.
Okulumuz çok eski dedi bir akşam azalardan Çirkin lakaplı Mehmet dayı. Çatısı akıyor, basamakları kırık, sınıflarda soba yok. Başka bir köylü sitemle karıştı söze. Hadi ben satarım tarlamı yaptırırım hepsini, muallim olmadıktan sonra. Kederle kahkaha attı hepsi. Kederle kahkaha nasıl atılır demeyin, ağlanacak halinize gülüyorsanız keder vardır o tebessümün içinde.
Ölmedik Hamdolsun, Ölmedik Ya!
Uyuyamadı o gece Celil! Sorular dönüp duruyordu aklında. Okul sıkıntılı, muallim yok. Sabah namazına az bir zaman kalmıştı artık! Hiddetle kalktı yatağından. Başından daha küçük olan odanın penceresinden bakındı köy meydanına. “ölmedik ya” dedi. Ölmedik hamdolsun. Kaç zamandır böyle heyecanlı hazırlanmamıştı namaza. Hızlıca abdestini alıp giyindi üstünü ve koştu meydana. Çeşmenin üzerine çıkıp dayadı ellerini kulaklarına…
“ Muhterem Köylüler, Abilerim, Amcalarım, Kardeşlerim! Sabah namazını müteakip müsait olan herkesi köy meydanına bekliyorum. Bugün tarlanıza gitmeyin, bugün tarlanıza gitmeyin, bugün tarlanıza gitmeyin” Yanık sesiyle ilandan sonra başladı ezana.
Neredeyse bütün köylü çıkıp gelmişti bu ansızın gelen davete. Celil hoca gözleri fal taşı gibi açık ve heyecanlı. “Oku” dedi. Oku, Rabbin ilk emridir Oku. Ve madem okulumuzun eksikleri var, öğretmenimiz yok…
“Ölmedik Hamdolsun”
Ölmedik diyenlerin ve ölümden önce diri kalmak isteyenlerin yaşadığı şu dünyada Yusuflar, Celiller vardı hamdolsun hayata meydan okuyan…
